En weer blijkt onderzoek misbruikt te zijn voor persoonlijk gewin. Nu door de bouwers van veestallen. Er is gewoon een verkeerde methode gebruikt (methodologische validiteit of interne validiteit) en de resultaten zijn helemaal niet generaliseerbaar naar de praktijk (externe validiteit). Waar zagen we dat meer? Oh ja, bij de tabaksindustrie, bij dieselauto’s, bij geneesmiddelen, bij de gaswinning, bij pesticiden, bij milieuvergunningen, bij ….. Tja, het zijn er meer dan ik in eerste instantie dacht.
Met name fabrikanten doen sjoemel onderzoek. Er wordt getest onder optimale omstandigheden, de resultaten worden opgehemeld – soms tot in het extreme – zodat dit een bewijs is dat het product super de super is. Onderzoeksresultaten die niet overeenkomen met het gewenste beleid worden genegeerd of zoveel mogelijk verdoezeld.
Velen worden daar de dupe van. En niet een klein beetje ook. Dat zou je toch willen voorkomen?
Ja, ik snap ook wel dat mensen altijd hun beste kant willen laten zien. Als je het bekijkt vanuit de 4 wetten over doelgericht gedrag van organismen, dan speelt hier wet 1B de overhand: door (als directeur, commissaris, aandeelhouder) meer geld te verdienen, ben je beter in staat het bestaan van jezelf en je dierbaren toekomstbestendig te maken. Als dit een beetje abracadabra voor je is, lees dan die blogpost nog eens.
Hoe is te voorkomen dat de resultaten uit sjoemel onderzoek vertaald kunnen worden in effectief beleid. Een aantal maatregelen kunnen worden ingezet:
1) Laat het onderzoek niet uitvoeren door de belanghebbende zelf.
Iemand die zijn geld moet verdienen zal nooit de negatieve kanten van het product in de schijnwerpers zetten. Het beste is dat een onafhankelijk instituut het onderzoek uitvoert. Het liefst zelfs een wetenschappelijk instituut. Daar zijn er in Nederland vele van.
Ik vermoed dat dit hier en daar ook wel eens gebeurt, maar grootschalig gebeurt dat niet. Vaak ook huurt een bedrijf een extern bureau in voor een onderzoek naar de effecten. Door de onderzoeksvraag zodanig te formuleren, is het mogelijk om bepaalde effecten buiten beeld te houden. Ook houdt het op die manier controle over wat er aan resultaten naar buiten kan/mag komen. Sommige onderzoekers voelen op hun klompen aan dat het product aan geen kanten deugd, maar daarover mogen ze niet rapporteren. Er mag geen antwoord worden gegeven op een vraag die niet is gesteld.
Er zijn wel veel instituten die controle-onderzoek doen. Ze bekijken dan de onderzoeksresultaten van de uitgevoerde onderzoeken van de producent. Maar dan ben je afhankelijk van wat je aangeleverd krijgt.
Ken je het verhaal van die medicijnentest? De bijwerkingen van het medicijn bleken minimaal: hier en daar een kleine ontsteking in de gewrichten. Dat 50% van de proefdieren waren gestorven werd niet vermeld, want bij deze dieren konden de bijwerkingen niet worden vastgesteld.
2) Stel vakbekwame bestuurders aan
Iemand die het vak goed kent, weet wat er wel en wat niet een rol speelt. Er zitten te veel managers op posten die besluiten nemen zonder voldoende kennis van zaken. Voorbeelden te over, maar ik wil niet met modder gooien of vals beschuldigen. Ik denk dat je zelf ook wel een aantal kan bedenken. Vervolgens laten deze managers zich leiden door lobbyisten. Vaak spelen alleen de financiële aspecten de rol. Dat is belangrijk natuurlijk, maar ecologische, sociale en werkomstandigheden spelen ook een rol.
3) Doe achteraf altijd controle-onderzoek
Iedereen kan van alles beweren, maar de praktijk is vaak weerbarstiger dan de theorie. Onvoorziene effecten kunnen vaak pas achteraf worden vastgesteld. Een toegekend besluit, moet altijd herroepen kunnen worden op basis van voortschrijdend inzicht. PFAS is misschien wel een goed product, maar als je ziet hoe slecht dat voor het milieu is, zou je de toegekende vergunningen om PFAS te produceren meteen weer willen intrekken. Dat is niet leuk voor het bedrijf, maar dan hadden ze maar beter onderzoek moeten doen.
4) Leid veel mensen op die weten wat goed onderzoek is
In veel opleidingen zit wel een vorm van onderzoek. Het is goed dat de student zelf ervaart wat onderzoek is, welke besluiten er genomen moeten worden en hoe dat de resultaten beïnvloedt. Als manager ben je dan ook beter in staat om de resultaten van onderzoek te beoordelen. Studenten die geen onderzoekservaring willen opdoen, zou je nooit een functie als manager moeten geven.
Dit gezegd hebbende wil ik je graag nog even herinneren aan mijn motto:
Ik wil jou graag leren hoe je goed onderzoek doet, want:
Met goed onderzoek krijg je betere informatie;
Met betere informatie kun je betere beslissingen maken;
Met betere beslissingen kun je een betere, mooiere vriendelijkere wereld maken.
Ik help je graag.
