Externe validiteit of generaliseerbaarheid

Externe validiteit is de mate waarin de onderzoeksresultaten generaliseerbaar zijn naar andere situaties dan die in het onderzoek.

Laten we eerst iets abstracts zeggen: onderzoek wordt in een eigen tijd-ruimtelijkheid uitgevoerd.

Daarmee wordt bedoeld dat het wordt uitgevoerd op een bepaald tijdstip, op een bepaalde plaats en met bepaalde mensen/dieren/objecten.

Bij externe validiteit staat nu de vraag centraal of het onderzoek dezelfde resultaten zou opleveren als het op een andere plaats, op een ander tijdstip of met andere mensen/dieren/objecten zou zijn uitgevoerd. Bijvoorbeeld, als aan het onderzoek alleen Nederlanders deelnamen, gelden de onderzoeksresultaten dan ook voor Spanjaarden? Of, als het onderzoek 's avonds is uitgevoerd zouden de resultaten dan hetzelfde zijn als wanneer de gegevens 's morgens zouden zijn verzameld? Externe validiteit kan beter opgevat worden als de theorie over de generaliseerbaarheid van de conclusies uit het onderzoek. De onderzoeker stelt zichzelf de vraag Zijn de resultaten wel algemeen geldend? Als hij daar een bevredigend antwoord op kan geven, dan verhoogt dat de relevantie van zijn onderzoek.