Non-respons onderzoek

Bij non-respons onderzoek stelt de onderzoeker zich drie vragen:
1) wat er aan de hand?
2) had het voorkomen kunnen worden? en
3) is er nog wat aan te doen?

Bij het trekken van een steekproef wordt als eis gesteld dat deze representatief zou moeten zijn. Eigenlijk is dat niet juist, men wil altijd dat de respons representatief is. Van alle aangeschreven personen (geselecteerde onderzoekseenheden) zal meestal niet iedereen meedoen. Degenen die niet meedoen is de non-respons groep. Om er achter te komen wat de reden is van het niet meedoen aan het onderzoek, moet je non-respons onderzoek verrichten.

Non-respons onderzoek houdt in dat je de personen die niet gereageerd hebben nogmaals benadert maar nu met de vraag waarom ze niet gereageerd hebben op het verzoek om mee te doen aan het onderzoek. Gewoonlijk krijg je dan redenen te horen als “vergeten”, “niet ontvangen”, “persoonlijke omstandigheden”, “geen interesse in het onderwerp”, “te oud”, “onvoldoende beheersing van het Nederlands” etc. Maar als je van relatief veel respondenten te horen krijgt dat hij / zij een gruwelijke hekel heeft aan de opdrachtgever en daarom niet mee wil werken, tja, dan wordt het anders. Dat zou het resultaat van je onderzoeken een heel ander daglicht. Alleen door non-respons onderzoek uit te voeren, kom je erachter wat de reden van non-respons is, anders blijft het gissen.

- specialist in Onderzoek en Statistiek
- auteur van boeken over onderzoeksmethodologie
- oprichter van en coach bij Hulp bij Onderzoek

**Aan non-respons onderzoek gerelateerde trefwoorden:**

- steekproef
- respons
- representativiteit
- non-respons
- selectieve uitval
- voorkomen van non-respons
- weging

Non-respons kan de representativiteit sterk beïnvloeden. In dit paper lees je 6 gangbare opvattingen over representativiteit, maar één ervan is correct.

Terug naar de begrippenlijst